Πέμπτη 30 Ιουλίου 2009

Η εις Χριστόν πίστις εστίν - Άγιος Συμεών Νέος Θεολόγος


"Η εις Χριστόν πίστις εστίν, το καρτερήσαι και το υπομείναι πάντα πειρασμόν, εν λύπαις και θλίψεσιν και συμφοραίς, έως αν θελήση και επισκέψηται υμάς ο Θεός"
Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τον επισκέφτηκε ο Θεός "εν λύπαις και συμφοραίς". Το πανηγύρισε. Τον ευχαρίστησε. Χαιρόταν κάθε λεπτό αυτής της παράδοξης επίσκεψης. Μεταδίδοντας στο περιβάλλον του αισιοδοξία και χαρά. Η επίσκεψη δεν κράτησε λίγα λεπτά της ώρας, καθώς οι τυπικές επισκέψεις των ανθρώπων. Έμεινε κοντά του, ο μεγάλος Επισκέπτης χρόνια... Κι έφυγαν μαζί για εκεί. Για την χώρα την άλυπον!
Μακαριστέ Παύλε (Κούλη) πρέσβευε για όσους διέρχονται θλίψεις και δοκιμασίες, να τις διέλθουν με την "εις Χριστόν πίστιν"!

Ανώνυμος είπε...

Μου αρέσει που δίνεις απάντηση με τις αναρτήσεις στον ίδιο σου τον εαυτό. Είσαι καλή ψυχή και αγωνιστής με πνευματικότητα.

Ανώνυμος είπε...

Τα βιώματά του από την περιπέτεια της ασθενείας του ο Παύλος Κούλης τα έχει στο βιβλίο του ‘εκ του αμαξιδίου’ το οποίο περιλαμβάνει άρθρα που είχε κατά καιρούς δημοσιεύσει. Όποιος το διαβάζει παίρνει θάρρος και δύναμη.

Ανώνυμος είπε...

Τώρα επέστρεψα από νυχτερινή βόλτα στην παραλιακή και από τα πρώτα που είπα να κάνω επιστρέφοντας είναι να δω τις αναρτήσεις. Λοιπόν καλή νύχτα….. και καλό δεκαπενταύγουστο.

Ανώνυμος είπε...

Εἴμαστε χλιαρά, ἀπρόθυμα πλάσματα ποὺ χαζολογᾶνε ὁλόγυρα πίνοντας ἀλκοόλ, κάνοντας σὲξ καὶ κυνηγώντας τὶς μάταιες φιλοδοξίες μας, ἐνῷ τὴν ἴδια ὥρα μᾶς προσφέρεται ἡ ἀστείρευτη εὐτυχία. Ὅπως ἕνα μικρὸ ἀνυποψίαστο παιδὶ ποὺ θέλει νὰ συνεχίσει νὰ παίζει στὴ λάσπη γιατί δὲν μπορεῖ νὰ φανταστεῖ τί σημαίνει τὸ κάλεσμα γιὰ μιά ἐκδρομὴ στὴ θάλασσα.. Εὐχαριστιόμαστε πάρα πολὺ εὔκολα.

Unknown είπε...

είμαστε καππως έτσι.

Unknown είπε...

ΤΟ ΤΡΕΛΟΒΑΠΟΡΟ

Τραγούδι

Βαπόρι στολισμένο βγαίνει στα βουνά
κι αρχίζει τις μανούβρες «βίρα μάινα»

Την άγκυρα φουντάρει στις κουκουναριές
φορτώνει φρέσκο αέρα κι απ' τις δυο μεριές

Είναι από μαύρη πέτρα κι είναι απ' όνειρο
κι έχει λοστρόμο αθώο ναύτη πονηρό

Από τα βάθη φτάνει τους παλιούς καιρούς
βάσανα ξεφορτώνει κι αναστεναγμούς

Έλα Χριστέ και Κύριε λέω κι απορώ
τέτοιο τρελό βαπόρι τρελοβάπορο

Χρόνους μας ταξιδεύει δε βουλιάξαμε
χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε

Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε
μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε

Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα!

Οδυσσέας Ελύτης

Unknown είπε...

Ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες,

Καθένας κι ένα αξίωμα σαν το πουλί μες στο κλουβί του.

Το βροχερό φθινόπωρο σ΄ αυτή τη γούβα

Κακοφορμίζει την πληγή του καθενός μας

ή αυτό που θα ΄λεγες αλλιώς, νέμεση μοίρα

ή μοναχά κακές συνήθειες, δόλο και απάτη,

ή ακόμη ιδιοτέλεια να καρπωθείς το αίμα των άλλων.

Γ.Σεφέρης